تزریقات در شهرک غرب
تزریق واکسن
در مراقبت از سالمندان و همچنین در پرستاری از بیماران، تجویز دارو بخشی جدایی ناپذیر از برنامه ی روزانه آن ها است. این کار را می توان به صورت قرص و همچنین با تزریق با سرنگ و کانول انجام داد. برای این منظور شناخت انواع تزریقات (داخل وریدی، داخل جلدی، داخل مفصلی، زیر جلدی، عضلانی و داخل شریانی) و اطلاع از نحوه تهیه و تجویز صحیح مایع ضروری است. این تنها راهی است که محلول تزریقی در سریع ترین زمان ممکن عمل می کند.
تزریق چیست؟
در مراقبت های پزشکی، تزریق عبارت است از تزریق یک ماده استریل و مایع به ارگانیسم با استفاده از یک سرنگ و یک کانول. این دستگاه دستگاه گوارش را دور می زند، زیرا مایع مستقیماً زیر پوست، به سیستم عروقی یا بافت تزریق می شود. این فرآیند تجویز تزریقی نیز نامیده می شود.
مزایا و معایب تزریق چیست؟
مشخصه یک تزریق، فاصله زمانی کوتاه بین تجویز و اثر آن است که آن را از انفوزیون معمولاً طولانی‌تر متمایز می‌کند. استفاده از فشار دستی هنگام تجویز دارو نیز از ویژگی های تزریق است.
این واقعیت که پزشکان و متخصصان پزشکی امکان تجویز دارو به بیماران بیهوش را دارند نیز به نفع تجویز تزریقی داروها به صورت تزریقی است. علاوه بر این، می توان از مشکلات گوارشی جلوگیری کرد زیرا بیماران مجبور نیستند دارو را به صورت خوراکی مصرف کنند.
از سوی دیگر، این واقعیت که تزریق را نمی توان معکوس کرد، دوباره صحبت می کند. برای مثال در مصرف خوراکی دارو به دلیل تخلیه به موقع معده این موضوع متفاوت است. با این حال، با تهیه و انجام صحیح تزریق می توان از بسیاری از عوارض ذکر شده جلوگیری کرد.
تزریق: آماده سازی مناسب
مهم نیست که پزشک یا متخصص پزشکی کدام تزریق را انجام دهد: آماده سازی مناسب برای جلوگیری از عوارض مهم است. این امر در مورد مراقبت در منزل یا سرپایی و همچنین اقدامات مراقبتی در یک مرکز صدق می کند. این همچنین شامل آماده بودن همه ظروف مهم است، صرف نظر از اینکه پرستار به بیمار پروفیلاکسی ترومبوز، انسولین یا مسکن تزریق می کند. این شامل:
سرنگ های یکبار مصرف استریل، سرنگ های از پیش پر شده، تزریقی یا قلم
محلول تزریق، کانول کششی، کانول تزریقی، آمپول سیلندر
بانداژ سریع، سواب سلولزی
اسپری ضد عفونی کننده
دستکش یکبار مصرف
جعبه ایمنی سوزنی
یک سرنگ تمام شده معمولاً شامل یک سرنگ یکبار مصرف، یک کانول کششی و یک سیستم اتصال است که هر دو را مهر و موم می کند. این به عنوان سیستم Leuer-Lock شناخته می شود.
هنگام تزریق دارو، روش های کار استریل برای جلوگیری از عفونت بسیار مهم است. برای این کار، نه تنها ظروف باید همیشه استریل باشند، بلکه محل آسیب دیده سوراخ نیز باید استریل باشند. علاوه بر این، پوشیدن دستکش یکبار مصرف و ضدعفونی کردن دست‌ها یک مبنای بهداشتی است که بیش از هر چیز به محافظت از شما کمک می‌کند.
بخش مهمی از تزریق، آموزش بیمار است. علاوه بر این، پرستار باید اطلاعات مناسبی در مورد بیمار به دست آورد. برای مثال، اگر اولین تزریق یا داروی جدیدی باشد که بیمار ممکن است به آن حساسیت داشته باشد، این مهم است.
علاوه بر این، بحث با بیمار مرتبط است که تا چه حد می تواند تزریقات را تحمل کند تا بعداً وضعیت مناسبی برای او ایجاد شود. برخی از بیماران نمی توانند سوزن ها را ببینند و فرو می ریزند، بنابراین مشاوره قبلی توضیح می دهد.
چه نوع تزریقی وجود دارد؟
به طور کلی، بین ۷ شکل زیر تمایز قائل شد:
تزریق داخل وریدی: پزشک ماده را به ورید بزرگتری مانند سیاهرگ میانی کوبیتال در حفره آرنج تزریق می کند. ورید پشت دست اغلب به عنوان محل تزریق استفاده می شود. این نوع تزریق زمانی استفاده می شود که اثر سریع مورد نظر باشد. با این حال، تزریق داخل وریدی ممکن است فقط توسط پزشک انجام شود.
تزریق داخل جلدی: تزریق داخل جلدی در تست آلرژی استفاده می شود که در آن پزشک محلول تزریق را دقیقا زیر پوست فرد تزریق می کند.
تزریق داخل مفصلی :تزریق داخل مفصلی در مفصل یکی از راه‌های تجویز مسکن یا کورتیزون برای التهاب، به عنوان مثال در شانه است.
تزریق زیر جلدی: با تزریق زیر جلدی، مایع مستقیماً به بافت چربی زیر جلدی تزریق می شود. این نوع تزریق بهتر است در قسمتی از بدن که پوست انعطاف پذیر و پر از چربی است انجام شود. این مورد، برای مثال، در ناحیه معده یا در ناحیه ران است، زیرا بافت زیر جلدی به ویژه در آنجا ضخیم است.
تزریق عضلانی :تزریق عضلانی تزریق یک داروی مایع در عضله است. این کار با استفاده از یک سرنگ یا سرنگ از قبل پر شده و یک کانول انجام می شود.
تزریق داخل شریانی: ماده فعال از طریق شریان تزریق می شود. از آنجایی که این نوع تزریق با خطرات بالاتری هم همراه است، تنها در موارد استثنایی استفاده می شود، مانند زمانی که یک ماده حاجب به عنوان بخشی از آنژیوگرافی تجویز می شود.
تزریق داخل قلب: تزریق داخل قلب به قلب عمدتاً برای تجویز آدرنالین در هنگام ایست قلبی استفاده می شود.
انواع مختلف تزریق بر اساس بافتی که در آن تزریق می شود نامگذاری می شوند. داروها معمولاً از طریق تزریق زیر جلدی و عضلانی تجویز می شوند.
بیشتر بدانید: نگهداری از سالمند در تجریش ، نگهداری از سالمند شبانه روزی در منزل–تجهیزات پزشکی شبانه روزی شرق تهران
تزریق زیر جلدی: دارو را زیر پوست قرار دهید
تزریق زیر جلدی به بافت چربی زیر جلدی برای تجویز داروهایی مناسب است که باید تا حد امکان به طور یکنواخت تجزیه شوند. این، به عنوان مثال، انسولین در دیابت یا هپارین است، زیرا دارو می تواند به آرامی و به طور همگن در ناحیه زیر جلدی توزیع شود. در این نوع تزریق، استفاده از روش ایمن برای جلوگیری از اشتباه در حین تزریق مهم است. تجویز نادرست دارو می تواند عواقب جدی داشته باشد.
انجام تزریق زیر جلدی
یک کانول با قطر خارجی ۰.۴ تا ۰.۵ میلی متر و طول ۱۲ تا ۲۵ میلی متر برای تزریق زیر جلدی مورد نیاز است. قلم های انسولین با کانول های ظریف تر و کوتاه تر برای درمان دیابت استفاده می شود.
اغلب برای تزریق از سرنگ های از پیش پر شده استفاده می شود یا مایع از یک آمپول خارج می شود. مهم است که در سرنگ هوا وجود نداشته باشد. همچنین داروهایی وجود دارد که برای آنها باید یک ماده خشک از قبل حل شود و سپس با سرنگ تهیه شود.
مراحل زیر به شما کمک می کند تا تزریق زیر جلدی را بدون درد انجام دهید:
دست ها را ضد عفونی کنید
سرنگ از پیش پر شده را آماده کنید یا محلول تزریق را با کانول بکشید
دستکش یکبار مصرف بپوشید
محل سوراخ را با سواب الکل ضد عفونی کنید و بگذارید تا اثر کند
با انگشت اشاره و شست خود روی ناحیه ضدعفونی شده چینی از پوست ایجاد کنید
کانولا را به صورت عمودی با زاویه ۹۰ درجه در چین قرار دهید
اگر طول سوزن تزریق ۱۲ تا ۲۵ میلی متر است، آن را با زاویه ۴۵ درجه وارد کنید.
مایع را به آرامی تزریق کنید
پس از اتمام، سرنگ را به مدت ۵ تا ۱۰ ثانیه در دستمال کاغذی بگذارید تا از رفلاکس جلوگیری شود.
کانولا را بردارید و چین های پوستی را آزاد کنید
محل سوراخ را با سواب فشرده کنید
اگر خونریزی وجود دارد، گچ بزنید، بانداژ لازم نیست
بهترین مکان برای سوراخ کردن قسمت بیرونی بازو یا ران، ناحیه بالا یا پایین تیغه شانه و دیواره شکمی بین ناف و سطح ستون فقرات ایلیاک است. مهم است که ۲ سانتی متر دور ناف را آزاد بگذارید. در مورد بیماران بسیار لاغر که در آنها چین های پوستی ایجاد نمی شود، برای تزریق باید پوست کشیده شود و فقط چند میلی متر سوراخ شود.
منابع خطا در تزریق زیر جلدی
به طور کلی، عوارض ناشی از تزریق زیر جلدی، به ویژه زمانی که این روش به درستی انجام شود، نادر است. با این وجود، اجتناب از برخی منابع خطا ضروری است. مثلاً ماده را به درستی از آمپول بیرون بکشید و سپس آن را تجویز کنید.
تزریق زیر جلدی اغلب منجر به هماتوم، یعنی کبودی می شود. این امر به ویژه زمانی رخ می دهد که دارو همیشه در همان محل تزریق شود. بنابراین، مکان های سوراخ باید به طور منظم تغییر کند، به عنوان مثال با استفاده از روش چرخشی. به همین ترتیب، پس از تزریق، باید از حرکت دادن سواب با حرکات سریع، مالشی یا دایره ای بر روی محل سوراخ شده خودداری کرد. این به شکل گیری هماتوم کمک می کند.
عارضه دیگر تزریق عضلانی است که می تواند عواقب نامطلوبی داشته باشد، زیرا مقدار کامل دارو با سرعت بیشتری در عضله توزیع می شود. این اتفاق می افتد، برای مثال، اگر چین پوست خیلی زود آزاد شود. با رها کردن بعداً به راحتی می توان از آن جلوگیری کرد.
عقب کشیدن پیستون سرنگ: آسپیراسیون برای تزریق زیر جلدی
آسپیراسیون در تزریق زیر جلدی بسیار بحث برانگیز است. به طور معمول، قبل از تزریق واقعی، به کمک آسپیراسیون، مکیدن خون با بیرون کشیدن مختصر پیستون سرنگ، بررسی می کنید که آیا سوزن در رگ خونی است یا خیر. در این صورت محلول تزریقی در سرنگ قرمز می شود. سپس تزریق انسولین می تواند منجر به عوارض جدی شود زیرا ماده فعال خیلی سریع پخش می شود.
منتقدان هیچ دلیلی برای انجام آسپیراسیون در مورد تزریق زیر جلدی نمی بینند، زیرا به هر حال عروق بزرگتری در بافت چربی وجود ندارد. علاوه بر این، خطر آسیب رساندن به بافت اطراف با آسپیراسیون بسیار زیاد است. با این حال، طرفداران نیاز به آسپیراسیون را دقیقا در همین چند رگ وریدی در بافت چربی زیر جلدی می بینند. اگر شک دارید، توصیه می شود به دنبال مشاوره پزشکی فردی باشید.
تزریق عضلانی: دارو را به عضله تزریق کنید
رایج ترین حوزه کاربرد تزریق عضلانی برای واکسیناسیون و تجویز آماده سازی دپو است. دلیل این امر دور زدن دستگاه گوارش است. این به بدن اجازه می دهد تا پروتئین ها و قندهایی را که بیشتر واکسن ها دارند، بهتر جذب کند.
عضله ران (= musculus gluteus medius) یا ماهیچه شانه (= musculus deltoidus) مخصوصاً برای این کار مناسب هستند. هنگام واکسیناسیون، قسمت بیرونی بازو اغلب برای بزرگسالان و قسمت خارجی ران برای کودکان کوچک انتخاب می شود. تزریق مایع به عضله سرینی نیز یک گزینه محبوب است.
از آنجایی که یک عضله خون بسیار خوبی دارد، داروی تجویز شده با تزریق عضلانی سریعتر از مثلاً با تزریق زیر جلدی جذب بدن می شود.
انجام تزریق عضلانی
مانند سایر تزریقات، انفوزیون ها و سوراخ ها، بیشترین ارزش برای تزریق عضلانی کار بهداشتی و ساختار یافته است. نه تنها آموزش بیمار برای این مهم است. ضدعفونی مناسب و دفع سریع مواد عفونی در یک ظرف دفع مشخص شده نیز مرتبط است.
انتخاب طول کانولا بستگی به فیزیک بدن بیمار دارد. می تواند بین ۲۵ تا ۷۰ میلی متر باشد. برای نوزادان، کانول های ۱۵ میلی متری مناسب است.
منابع احتمالی خطا در تزریق عضلانی
یک منبع احتمالی خطا، انتخاب یک کانول تزریقی است که خیلی کوتاه است، به خصوص در بیماران چاق. این می تواند منجر به تزریق نادرست شود که در آن مایع به بافت چربی زیر جلدی تزریق می شود. این می تواند منجر به هجوم مواد فعال و آتروفی بافت شود.
مکان یابی نادرست محل سوراخ می تواند به اعصاب یا سایر عروق آسیب برساند. خطر مواجهه با مقاومت نیز وجود دارد. در این مورد پریوستئوم است. سپس راه حل این است که سرنگ را حدود یک اینچ قبل از تزریق دارو خارج کنید.
هنگام تزریق عضلانی، متخصصان توصیه می کنند که آسپیراسیون را انجام دهید تا مطمئن شوید که هیچ رگ خونی ضربه نخورده است. این می تواند منجر به تشکیل هماتوم در عضله و سایر عوارض شود. تزریق واکسن یک استثنا است. در این صورت باید از آسپیراسیون به منظور کاهش استرس و درد اجتناب شود.
بیشتربدانید:تزریقات در منزل شمال شرق تهران–تزریقات در منزل زعفرانیه–تزریقات در منزل ولنجک –اعزام پزشک به منزل شبانه روزی
تزریق و واکسن: زمانی که تمرین با تئوری روبرو می شود
تزریق و سرنگ بخشی جدایی ناپذیر از مراقبت های روزمره است. در حالی که برخی از تزریقات خاص، به عنوان مثال در ورید، ممکن است فقط توسط پزشک خود انجام شود، تزریق ترومبوز یا تزریق بخشی از وظایف معمول در مراقبت های پزشکی است.
