موسسه پرستاری مهرآوران

پانسمان زخم در منزل؛بسته به ماهیت آنها، زخم ها را می توان در خانه درمان کرد یا نیاز به مشاوره، گاهی اوقات فوری، دارد. در اینجا نکاتی برای ارزیابی صحیح شدت زخم ها، درمان آنها و محافظت از آنها به منظور ارتقاء بهبود خوب وجود دارد.

اهمیت مراقبت خوب از زخم پوستی

زخم پوستی یک سوراخ (یا شکستگی) در پوست به دلیل یک علت مکانیکی است. زخم بسته به موارد زیر کم و بیش جدی است:

 

محل آن (به عنوان مثال شدت زخم های صورت)؛

وسعت آن؛

عمق آن این می تواند لایه های مختلف پوست (اپیدرم سطحی، درم عمیق و هیپودرم)، سپس تاندون ها، ماهیچه ها، اعصاب، عروق و اندام ها را تحت تاثیر قرار دهد.

پوست از کل بدن در برابر تهاجمات خارجی محافظت می کند. به همین دلیل است که هر زخم پوستی، حتی به ظاهر خوش خیم، نیاز به مراقبت دقیق دارد، با هدف:

 

• توقف خونریزی؛
• اجتناب از عوارض عفونی؛
• بهبودی خوب را ترویج کند.

مراقب باشید که در صورت زخم پوستی بتوانید خودتان این کار را انجام دهید

شما می توانید زخم های سطحی را خودتان درمان کنید، که مربوط به آسیب متوسط ​​محدود به اپیدرم و درم سطحی و با از دست دادن اندک بافت است. زخم های سطحی چیست؟

 

خراش یا خراشیدگی

آنها خونریزی کمی دارند (فقط لایه سطحی پوست تحت تأثیر قرار می گیرد)، و اغلب بدون عواقب بهبود می یابند. این مورد در مورد لامپ ها نیز صدق می کند، زمانی که آنها خرد می شوند.

 

بریدگی های پوستی

هنگامی که سطحی هستند و گسترده نیستند، این برش ها به اصطلاح زخم های “ساده” هستند. آنها در خانه درمان می شوند.

 

می سوزد

سوختگی های درجه یک و دو ممکن است از مراقبت های خانگی بهره مند شوند. سوختگی های درجه دو اگر کوچک باشند در خانه قابل درمان هستند.

 

قبل از درمان زخم، دست های خود را با آب و صابون بشویید.

دستان خود را در صورت امکان با صابون مایع با مالش به مدت ۳۰ ثانیه بشویید. سپس آنها را زیر آب جاری بشویید و با یک حوله تمیز یا در هوای آزاد خشک کنید.

اگر در نزدیکی آب ندارید، می توانید از یک محصول ضد عفونی کننده یا ژل هیدروالکلی استفاده کنید.

 

سپس در ۳ مرحله ادامه دهید

زخم را تمیز کنید.

این گام اساسی برای ترویج شفا است.

برای از بین بردن خون، زباله و کثیفی از زخم، زخم را زیر آب جاری در دمای اتاق (یا یک شیر آب ولرم) قرار دهید. از آب سرد که گردش خون را کند می کند و می تواند بهبودی را به تأخیر بیندازد، به جز در مورد سوختگی، زیرا سرما درد را آرام می کند و پیشرفت سوختگی را متوقف می کند. همچنین می توانید زخم را با محلول نمکی تمیز کنید.

 

زخم را ضد عفونی کنید.

زخم را از مرکز به بیرون با کمپرس و یک ماده ضد عفونی کننده (مثلاً محلول مبتنی بر کلرهگزیدین، پراکسید هیدروژن) ضد عفونی کنید تا از رشد باکتری ها جلوگیری کنید.

پوویدون ید (بتادین) را می توان استفاده کرد اما در زنان باردار، افرادی که به ید حساسیت دارند یا مبتلا به بیماری تیروئید منع مصرف دارد.

اگر زخم تا غشای مخاطی دهان گسترش یافت، دهانشویه ها را با محلول ضد عفونی کننده مناسب (۴ بار در روز، بعد از غذا، به مدت ۱۰ روز) انجام دهید.

 

از زخم محافظت کنید.

زخم را با یک پانسمان چسب آماده یا خودساخته، با کمپرس استریل و گچ بپوشانید. این کار با مرطوب نگه داشتن پوست باعث بهبودی می شود.

برای سوختگی درجه دو، ترجیحا از یک پانسمان چرب (یا “رابط”) استفاده کنید. آنها به پانسمان های “تول گراس” ترجیح داده می شوند، زیرا کمتر به ضایعات می چسبند و راحت تر برداشته می شوند.

در صورت لزوم، از داروساز خود راهنمایی بخواهید.

 

تسهیل بهبود زخم

اگر زخم بریدگی کم عمق، نه چندان وسیع و خیلی تمیز است (عدم وجود جسم خارجی، تمیز بودن لبه‌های زخم)، می‌توانید پس از تمیز کردن، ضدعفونی و خشک کردن خوب زخم، نوارهای چسب بخیه بزنید. این نوارها ظرف ۶ ساعت پس از ظاهر شدن زخم چسبانده می‌شوند تا لبه‌ها را به هم نزدیک کنند تا بهبودی خوبی داشته باشند و اسکار زیبایی‌شناختی به دست آورند.

 

برای استفاده صحیح از این نوع محصول، دستورالعمل ها را به دقت بخوانید، سپس:

 

اولین نوار چسب را در مرکز برش و عمود بر آن قرار دهید در حالی که لبه های آن را نزدیک به هم نگه دارید.

سپس نوارهای دیگر را عمود بر اولی با فاصله حدود ۳ میلی متر روی زخم قرار دهید.

سپس دو نوار چسب را در دو طرف برش به موازات آن و به نوارهای قبلی چسب بزنید.

 

زخم: به یاد داشته باشید که بررسی کنید آیا واکسن کزاز شما به روز است یا خیر

در صورت بروز زخم، اگر واکسیناسیون ضد کزاز شما به روز نیست، با پزشک خود مشورت کنید.

 

اگر زخم کوچک و تمیز باشد، پزشک به شما واکسن کزاز می دهد.

 

اگر زخم کثیف یا عمیق باشد و اگر خطر آلودگی باکتریایی توسط ذرات خاک وجود داشته باشد، علاوه بر واکسن، سرم ضد کزاز انسانی (داروی خنثی کننده اثرات سمی باکتری های مسئول) به شما تزریق می کند. کزاز).

 

در هر صورت، پزشک در مورد به روز رسانی واکسن های شما با شما صحبت خواهد کرد.

 

 

زخم های پوستی: چه زمانی باید مشورت کرد؟

زخم: چه زمانی فوراً مشورت کنیم؟

در صورت بروز زخم فوراً مشورت کنید:

 

باز، عمیق و/یا گسترده؛

واقع در جمجمه، با خونریزی شدید که نمی توان آن را متوقف کرد.

واقع در قفسه سینه، شکم (خطر آسیب به اعصاب، تاندون ها، شریان ها، وریدها و/یا اندام ها)؛

لمس چشم، صورت یا گردن؛

خونریزی با ضربان، با ریتم انقباضات قلب، که می تواند حمله یک شریان یا شریان (رگ خونی کوچک) را آشکار کند.

برخی از سوختگی ها، نیش ها، گزش های گربه یا سگ، نیش مار نیز نیاز به مشاوره اضطراری دارند، زیرا خطر سمی، آلرژیک یا عفونی قابل توجهی دارند.

 

چگونه خونریزی ناشی از زخم را متوقف کنیم؟

اگر زخم خونریزی متوسطی دارد، یک کمپرس یا پارچه تمیز روی آن بمالید، سپس به مدت ۵ تا ۱۰ دقیقه به شدت فشار دهید. یا می توانید از کیسه پلاستیکی استفاده کنید (دست خود را در آن قرار دهید تا پوست را فشرده کنید). همچنین می‌توانید با دراز کشیدن فرد و اگر زخم در عضوی است، آن را بالا ببرید تا آن را بالاتر از سطح قلب قرار دهید، خونریزی را کاهش دهید.

 

هنگامی که زخم دیگر خونریزی ندارد، می توانید آن را تمیز کرده، ضدعفونی کنید و با باند بپوشانید.

 

در صورت خونریزی قابل توجه به همین ترتیب عمل کنید و:

 

تماس با اورژانس;

به شخص چیزی برای نوشیدن ندهید.

اگر زخم روی اندام است، از تورنیکه (بند محکم برای توقف گردش خون) استفاده نکنید.

 

زخم: چه زمانی در طول روز باید مشورت کرد؟

آیا زخم پوستی دارید؟ در شرایط زیر در طول روز با پزشک خود قرار ملاقات بگذارید.

 

وضعیت سلامتی شما نیاز به مشاوره و مراقبت پزشکی دارد

اگر دیابتی یا نقص ایمنی دارید، به دلیل خطر عفونت، مراقبت های ویژه لازم است.

بیشتربدانید:اعزام پزشک به منزل شبانه روزی–پرستار بچه در تهران–پانسمان درشمال تهران–پانسمان زخم در منزل شرق تهران

وضعیت زخم بدتر می شود

اگر پس از درمان زخم خود متوجه شدید، بدون تأخیر مشورت کنید:

 

علائم عفونت ظاهر می شود (قرمزی و تورم در اطراف زخم، درد، ترشح مایعی مایل به زرد یا سبز، ظهور تب بالای ۳۸.۵ درجه سانتیگراد).

عدم بهبودی پس از ۲ هفته (اگر زخم در اندام تحتانی قرار داشته باشد، ممکن است نارسایی وریدی یا آرتریت اندام تحتانی را نشان دهد).

 

زخم پوستی: چه درمان هایی؟

هنگامی که زخم تمیز و ضد عفونی شد، پزشک مراقبت های متناسب با ماهیت این زخم را تجویز می کند.

 

بخیه یک زخم

ظرف ۶ ساعت پس از بروز آن، می توان زخم را بخیه زد.

 

یک بخیه با چسب جراحی

مانند نوارهای چسب برای نزدیکتر کردن لبه های زخم برای بهبود بهتر استفاده می شود. نصب آن مستلزم مداخله دو نفر است: یکی زخم را در طول آن کشیده، دیگری چسب را قرار می دهد (با علم به اینکه لازم است از قرار دادن آن در ضایعه خودداری شود).

 

یک بخیه با نخ

بخیه ها اغلب بر زخم های نسبتاً عمیق تأثیر می گذارند. آنها توسط پزشک یا در اورژانس انجام می شود.

 

نخ مورد استفاده می تواند قابل جذب باشد (در عرض یک تا چند ماه خود به خود می ریزد) به خصوص برای زخم های دهان. در غیر این صورت، باید توسط پزشک عمومی یا پرستار شما برداشته شود.

 

 

اگر زخم بافتی از دست رفته است، بخیه نمی شود

در مورد سوختگی، زمانی که زخم تراوش می کند، پزشک پانسمان های چرب را تجویز می کند. هنگامی که ضدعفونی منظم ضروری است، از همان ضد عفونی کننده در طول درمان استفاده می شود.

 

زخم و آنتی بیوتیک

برای جلوگیری از عفونت احتمالی زخم، پزشک ممکن است در موارد خاصی به شما آنتی بیوتیک بدهد:

 

گاز گرفتن ;

زخم گسترده؛

ضایعه واقع در سطح دست یا پا؛

زخم آلوده به خاک

 

تا کی باید مراقبت از زخم را ادامه داد؟

مراقبت از زخم را تا زمان بهبودی ادامه دهید

اگر خودتان پانسمان درست کرده اید، آن را هر روز به مدت ۲-۳ روز عوض کنید، سپس اگر زخم تمیز است (بدون قرمزی یا تراوش) هر ۲ روز یک بار آن را عوض کنید. اگر تجویز پزشک برای تعویض پانسمان دارید، آن را دنبال کنید.

 

هر بار آن را با کمپرس استریل، آغشته به نمک فیزیولوژیکی تمیز کنید.

 

اگر پانسمان بین دو درمان خیس یا کثیف شد، آن را طوری تعویض کنید که تمیز و خشک شود.

 

اگر زخم بخیه شده است، از حمام کردن یا خیساندن پوست آسیب دیده در آب تا زمان بهبودی خودداری کنید. می توانید بدون مالش ناحیه آسیب دیده دوش بگیرید. سپس، زخم را با یک حوله خشک کنید.

 

اگر زخم بعد از ۶ هفته بهبود نیابد

این یک زخم مزمن است. به طور کلی، این موارد عبارتند از:

 

• زخم پا (ضایعه پایدار با منشاء شریانی یا وریدی)؛
• زخم فشاری (تخریب موضعی پوست و بافت‌ها، به دنبال فشرده‌سازی مسئول خون رسانی ضعیف)؛
• زخم مربوط به دیابت؛
• ضایعه ای روی استامپ، پس از قطع عضو.

برای این نوع زخم از پانسمان های پیچیده خاص استفاده می شود که عبارتند از:

 

• هیدروکلوئیدها و هیدروسلولارها (که نشت را جذب می کنند).
• آلژینات (در صورت عفونت نشان داده شده است).
• مراقبت از زخم مزمن پیچیده است و باید توسط پزشک یا پرستار انجام شود.

 

بعد از بهبود زخم، مواد بخیه را بردارید

پس از بهبودی، برداشتن مواد بخیه بستگی به محصولی دارد که برای بستن زخم استفاده می شود.

 

نوارهای چسب

پس از ۷ روز با مرطوب کردن آنها با کمپرس یا پنبه مرطوب برداشته می شوند.

بیشتربدانید:تزریقات در منزل شمال شرق تهران–بهترین مرکز پرستار کودک در تهران–ویزیت پزشک در منزل غرب تهران

چسب جراحی

در عرض ۵ تا ۱۴ روز به طور خود به خود سقوط می کند. با این حال، از خراشیدن یا مالش آن خودداری کنید.

 

بخیه

اگر آنها قابل جذب نیستند، باید در مدت زمان متوسط ​​حذف شوند:

 

• ۶ روز برای زخم های صورت؛
• ۷ تا ۱۴ روز برای اندام فوقانی، تنه یا پوست سر؛
• ۱۰ تا ۲۱ روز برای زخم های اندام تحتانی (بسته به محل).

اقدامات احتیاطی پس از بهبود زخم

از زخم ها تا زمان بهبودی مراقبت می شود که معمولاً برای یک ضایعه کم عمق و کوچک یک تا دو هفته طول می کشد.

یک زخم بهبود یافته به مدت ۶ تا ۱۸ ماه به تکامل خود ادامه می دهد. در این مدت، آن را در معرض نور خورشید قرار ندهید (در این صورت ممکن است برای همیشه رنگدانه شود).

برای بهبود ظاهر زخم، می توانید یک یا دو بار در روز از کرم ویتامین E استفاده کنید.

در مجموع :

درمان زخم – یک موضوع روزانه

مدیریت اولیه خراش ها، بریدگی ها و ساییدگی های خونی

بریدگی و چرا وجه مشترک این است که خونریزی کم و بیش شدید دارند. در حالی که بریدگی‌ها می‌توانند خطرناک باشند، به‌ویژه به دلیل عمق آن‌ها که باعث آسیب بیشتر رگ‌های خونی می‌شود، سطح ساییدگی‌ها به‌طور قابل‌توجهی بزرگ‌تر است. از آنجایی که پایانه های عصبی در زیر لایه پوست شکسته قرار دارند، این زخم ها می توانند به خصوص دردناک باشند.

مدیریت برش و خراش در سه مرحله انجام می شود.

 

مرحله اول درمان زخم: تمیز کردن زخم

قبل از درمان زخم، دست های خود را خوب بشویید. سپس زخم را با یک پارچه تمیز و خشک تمیز کنید یا آن را با آب جاری ولرم تا سرد بشویید. در نهایت، محل را با دقت خشک کنید. اگر اجسام خارجی به اندازه کافی بزرگ، مانند خرده های شیشه، در زخم گیر کرد، آنها را در جای خود رها کنید و به پزشک مراجعه کنید. شما می توانید با دقت شن های کوچک و خرده های شیشه یا چوب را با استفاده از موچین جدا کنید.

 

مرحله دوم درمان زخم: ضد عفونی کردن زخم

مرحله دوم در مدیریت زخم، ضدعفونی کردن است. پس از تمیز کردن زخم و رهایی آن از کثیفی های درشت، اکنون باید آن را با کرم ضد عفونی کننده یا اسپری درمان کنید. هر دو با پاتوژن هایی که ممکن است وارد زخم شده باشند مبارزه می کنند.

 

مرحله سوم درمان زخم: روی زخم را بپوشانید

در پایان درمان اولیه زخم، زخم را بپوشانید. در غیر این صورت این خطر وجود دارد که کثیفی و میکروب به داخل زخم نفوذ کند یا زخم بسته روی سطح در اثر بی توجهی دوباره باز شود.

بسته به نوع و اندازه آسیب، یک انتخاب بین پانسمان های مختلف برای درمان زخم وجود دارد: گچ، کمپرس استریل یا نوارهای گاز. پانسمان های مدرن به پوست اجازه تنفس می دهند. قسمت بالایی باید مرتباً تعویض شود.

 

سایر نکات مراقبت از زخم

دختر کوچکی که زخم خود را با باند می پوشاند

حتی اگر در ابتدا چیزی برای ترسیدن وجود دارد، بهتر است ابتدا اجازه دهید زخم برای مدت کوتاهی “خونریزی” کند. این به او زمان می‌دهد تا میکروب‌ها را تخلیه کند، که خطر عفونت را کاهش می‌دهد. سپس می توان از بانداژ فشاری برای توقف خونریزی در صورت خونریزی شدید استفاده کرد. اگر زخم با وجود پانسمان فشاری به خونریزی ادامه داد، توصیه می شود با پزشک مشورت کنید.

پس از درمان اولیه زخم، زمانی که لبه‌های زخم شروع به بسته شدن می‌کنند، می‌توان با کرم‌های مخصوص زخم از بهبودی حمایت کرد. در این زمینه، دکسپانتنول یک ماده فعال ثابت شده است، زیرا باعث تشکیل سلول های جدید پوست می شود و از روند طبیعی بهبودی پشتیبانی می کند.

مخصوصاً کودکان هستند که اغلب دچار خراش و خراش می شوند. اگر بچه های کوچک از درد بیشتر بترسند، مدیریت زخم می تواند دشوار باشد. اغلب مفید است که هر مرحله را با جزئیات برای کودک توضیح دهید و به او بگویید که ممکن است به طور موقت کمی درد داشته باشد، اما پس از آن سریعتر بهبود می یابد. کودکان بزرگتر می توانند با درخواست از آنها، به عنوان مثال، بانداژ را در مراقبت مشارکت دهند. گچ های کودکانه با نقش های رنگارنگ به آنها آرامش می دهد و حال و هوای خوبی به آنها می دهد.

جلوگیری از عفونت زخم: زمانی که محافظت طبیعی پوست نیاز به حمایت دارد.

کوچکترین آسیب سطحی به پوست آن را در برابر عفونت آسیب پذیر می کند. با این حال، سیستم دفاعی بدن همیشه به اندازه کافی پایدار نیست که به طور موثر با مهاجمان مقابله کند.

زمان آن رسیده است که از طریق کرم‌ها یا اسپری‌های کمک‌های اولیه ضد عفونی‌کننده مؤثر، حمایت خارجی ارائه شود.

 

عفونت زخم چگونه پیشرفت می کند؟

دست های خود را بشویید

نفوذ تصادفی عوامل بیماری زا مانند میکروب ها و باکتری ها لزوماً منجر به عفونت ناخوشایند و خطرناک نمی شود. عفونت تنها زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن خیلی ضعیف باشد یا تعداد مهاجمان خیلی زیاد باشد. این منجر به التهاب می شود.

بسته به عامل بیماری زا، عفونت های شدید زخم منجر به تشکیل چرک، تجزیه پوست، نکروز یا حتی میکوز پوست می شود. علائم آنها قابل چشم پوشی نیست: قرمزی آشکار، تورم دردناک، خیس شدن زخم، گرم شدن قابل توجه پوست و به دنبال آن تب، لرز و ضعف همراه با استفراغ. خوشبختانه در بیشتر موارد به این نتیجه نمی رسد. چگونه از عفونی شدن زخم ها جلوگیری کنیم؟

 

شما می توانید از عفونی شدن زخم جلوگیری کنید و به روشی هدفمند از التهاب جلوگیری کنید

آسیب های کوچک به سرعت رخ می دهد و معمولا بدون عارضه بهبود می یابد. اما در صورت گزش، ترکش و کثیف شدن زخم، توجه داشته باشید که خطر عفونت افزایش می یابد. اقدامات کمک های اولیه برای جلوگیری از عفونی شدن زخم به شرح زیر است:

اجازه دهید زخم برای مدت کوتاهی خونریزی کند تا میکروب ها و باکتری ها از بین بروند.

بهتر است زخم های کثیف مانند ساییدگی ها را با آب جاری ولرم یا سرد بشویید اما نمالید! با استفاده از موچین های استریل شده می توانید اجسام خارجی مانند سنگ ها یا شیشه های شکسته را با دقت جدا کنید.

با استفاده از کرم ضد عفونی کننده یا اسپری زخم را به طور حرفه ای ضد عفونی کنید.

برای جلوگیری از ورود میکروب ها و باکتری ها به زخم، از پانسمان یا مواد پانسمان که به زخم نمی چسبند استفاده کنید. فراموش نکنید که آنها را به طور منظم تغییر دهید.

نکته مهم: در صورت شکاف یا زخم عمیق، باید با پزشک مشورت شود. همین امر در مورد آسیب هایی که در نواحی حساس رخ می دهد، به عنوان مثال در چشم یا گوش صدق می کند.

 

 بهبود و تسریع بهبودی – برای بازگشت سریع به فرم

در زندگی روزمره، یک تصادف کوچک می تواند به سرعت اتفاق بیفتد و منجر به آسیب شود. خوشبختانه بسیاری از این آسیب های روزمره جزئی هستند. با این وجود، مهم نیست که چقدر کوچک، بریدگی‌های جزئی، سوختگی یا خراشیدگی بر سلامت عمومی تأثیر می‌گذارد.

بنابراین عاقلانه است، حتی در صورت آسیب های جزئی، بهبود و تسریع بهبودی انجام شود. بنابراین درد شما به سرعت از بین می رود و تمام توانایی های خود را بازیابی می کنید. برای ارتقاء التیام، کافی است به خوبی از زخم، از تمیز کردن تا درمان با کمک مواد موثره شفابخش، مراقبت کنید.

بیشتربدانید:تزریقات در منزل شمال شرق تهران–تزریقات در منزل زعفرانیه–تزریقات در منزل ولنجک –اعزام پزشک به منزل شبانه روزی

اولین اقدامات برای تسریع بهبود

کودک با زخم زانو.

برای تسریع در بهبود، درمان اولیه زخم از اهمیت ویژه ای برخوردار است. به این ترتیب از عفونت هایی که می توانند روند بهبودی را به تاخیر بیندازند، جلوگیری می کنید. علاوه بر این، درمان زودهنگام زخم درد را تسکین می دهد و خطر تشکیل اسکار نامطلوب را کاهش می دهد.

مخصوصاً در مورد خراشیدگی های بسیار آلوده، تمیز کردن دقیق زخم به بهبودی کمک می کند. اگر پس از تمیز کردن، اجسام خارجی هنوز در زخم هستند، آنها را با احتیاط با موچین بردارید یا به پزشک اجازه دهید آنها را خارج کند. پس از تمیز کردن و خشک شدن، توصیه می شود برای جلوگیری از التهاب، زخم را با یک کرم ضد عفونی کننده درمان کنید. در صورت بریدگی و پارگی، با قطع خونریزی شروع کنید. برای انجام این کار، با یک تکه گاز یا یک پارچه نخی تمیز به زخم فشار وارد کنید.

در صورت سوختگی، مهم است که بلافاصله زخم را زیر آب سرد خنک کنید. این از آسیب به لایه های عمیق تر پوست جلوگیری می کند. در صورت وجود زخم های گسترده، عمیق یا بسیار کثیف، باید برای درمان زخم با پزشک مشورت شود.

 

شفا در یک محیط خشک یا مرطوب – نحوه پشتیبانی و تسریع روند بهبودی

در طول درمان سنتی در یک محیط خشک، زخم در هوای آزاد “درمان” می شود یا به سادگی با یک پانسمان یا باند پوشانده می شود. اگرچه برای مدت طولانی رد شده است، اما افسانه زخم کوچک که به خوبی در هوای آزاد خوب می شود، همچنان مثل همیشه سرسخت است. اما پوسته سختی که هنگام بهبود در یک محیط خشک ایجاد می‌شود، می‌تواند روند بهبود را کند کرده و خطر تشکیل اسکار را افزایش دهد.

امروزه می دانیم که درمان در محیط مرطوب برای تسریع بهبودی مناسب تر است. به همین دلیل است که متخصصان اصل درمان مرطوب را برای زخم های کوچک در زندگی روزمره توصیه می کنند. با بهبود حمل و نقل مواد مغذی و فرستنده ها، بهترین شرایط را برای ترویج روند بهبود طبیعی ایجاد می کند. یک میکروکلیم با pH پایین که از عوامل بیماری زا محافظت می کند در زخم ایجاد می شود. سلول های بافتی سریعتر پر می شوند و به لطف کاهش پوسته، سلول های جدید سریعتر به مناطق آسیب دیده پوست می رسند. همچنین، زخم انعطاف پذیرتر باقی می ماند و به راحتی زخم های پوشیده از دلمه باز نمی شود. علاوه بر این، شفا در یک محیط مرطوب احساس ناخوشایندی از سفتی ایجاد نمی کند.

 

تسریع در بهبود زخم – نحوه کار ترمیم زخم مرطوب

پس از تمیز کردن و ضد عفونی کردن، زخم را با یک کرم یا باند بهبودی که یک محیط مرطوب ایجاد می کند که باعث بهبودی می شود، درمان کنید. کرم‌های شفابخش دکسپانتنول از این نظر ایده‌آل هستند، زیرا باعث بازسازی سلولی و حفظ خاصیت ارتجاعی بافت می‌شوند. در هر صورت مهم است که زخم خشک نشود. برای تسریع بهبودی، استفاده کنید

زخم بستر (زخم فشاری) چیست؟

زخم بستر، بیشتر بیماران بستری در معرض خطر قابل توجهی برای ایجاد زخم بستر هستند. عدم تحرک طولانی مدت، اختلالات گردش خون، عدم ارائه مراقبت موثر (عدم قرارگیری، رطوبت، استفاده از بستر نامناسب) و سوء تغذیه از عوامل خطر مهم برای زخم بستر هستند. زخم فشاری یک آسیب موضعی پوست و/یا بافت زیر جلدی است که در اثر فشار معمولاً روی برجستگی‌های استخوانی ایجاد می‌شود.

 

اقداماتی که باید در برابر زخم بستر (زخم های فشاری) انجام شود

اجرای اقدامات پیشگیرانه می تواند حداقل بیش از ۵۰ درصد از زخم های فشاری را کاهش دهد. اقدامات پیشگیرانه باید برای بیماران در معرض خطر اعمال شود. بیماران در معرض خطر باید حداقل یک بار در روز تحت معاینه پوستی دقیق قرار گیرند و نواحی با برجستگی استخوانی باید با دقت بیشتری ارزیابی شوند. علاوه بر این، در بیماران بستری، گوش و اطراف آن باید به دقت مورد ارزیابی قرار گیرد تا از ایجاد زخم فشاری در گوش جلوگیری شود.

پوست باید تمیز نگه داشته شود، خشک یا بیش از حد مرطوب نباشد.

ماساژ سطوح با برجستگی های استخوانی فایده چندانی نداشت و تاکید شد که می تواند باعث افزایش آسیب در بافت های عمقی شود.

آسیب پوستی ناشی از اصطکاک را می توان با تغییر وضعیت با بلند کردن بیمار از روی تخت یا ویلچر به جای کشیدن آنها کاهش داد. تخت بیمار باید عاری از عناصری باشد که ممکن است زخم های فشاری را افزایش دهند، مانند خرده های غذا و روتختی شل. سر تخت بیمار نباید بیش از ۳۰ درجه بلند شود تا فشار روی هر دو لگن و دنبالچه محدود شود.

در بیماران بستری حتما باید از تشک بادی استفاده کرد و در انتخاب تشک بادی باید از افراد متخصص حمایت کرد. در مطالعات اخیر گزارش شده است که تشک های بادی لوله ای نسبت به سایر انواع تشک های بادی در پیشگیری از زخم های بستر (فشاری) موثرتر هستند.

تسکین ناحیه تحت فشار مهمترین اقدام پیشگیرانه است و باید مرتباً تعویض شود. بیمار باید حداقل هر دو ساعت یکبار چرخانده شود. برای حمایت از برجستگی های استخوانی مانند مچ پا و زانو باید از بالش های نرم استفاده کرد و از تماس مستقیم اندام ها با یکدیگر خودداری شود. در پیشگیری از زخم فشاری، دفعات تغییر وضعیت باید با توجه به تحمل بافت بیمار، سطح فعالیت بدنی و حرکت، وضعیت عمومی پزشکی، اهداف کلی درمان و وضعیت پوست تعیین شود. هنگام تغییر موقعیت باید مراقب بود که پوست در معرض نیروهای اصطکاک و برشی قرار نگیرد و برای کاهش اصطکاک و نیروهای برشی از تکیه گاه های انتقال استفاده شود.

وضعیت عمومی بیمار باید بسیار خوب رعایت شود و به تغذیه توجه شود.

معاینات آزمایشگاهی بیمار باید در فواصل منظم انجام شود.

بیشتربدانید:مراقبت از سالمند و کودک شمال تهران–پرستار بچه در تهران–پانسمان درشمال تهران–مراقبت از سالمند در منزل تهران

درمان زخم بستر (زخم فشاری).

روش های درمانی مختلفی مانند دبریدمان جراحی، کاربردهای دارویی موضعی و کاربردهای VAK استفاده می شود. زخم های فشاری باید به طور جداگانه با توجه به اندازه زخم، موضعی شدن و علل تشکیل اسکار ارزیابی شوند و درمان باید به طور خاص برای بیمار با متخصصان بهداشتی متخصص برنامه ریزی شود. تمیز نگه داشتن زخم و عاری از عفونت بسیار مهم است.

 

برای اطلاعات دقیق تر در مورد درمان زخم بستر، می توانید به صفحه های دیگر مقالات ما در باره زخم بستر ما مراجعه کنید.

 

مقیاس خطر زخم بستر (زخم فشار).

شما می توانید خطر زخم فشاری بیمار خود را با توجه به مقیاس های زیر ارزیابی کنید و امتیاز خطر را با پزشک خود در میان بگذارید.

علائم و روش های درمان اگزما چیست؟

اگزما که به دلایل زیادی ایجاد می شود، پوست را خشک می کند و باعث خارش و تاول می شود. برای درمان اگزما که علت مشخصی ندارد باید منشا مشکل مشخص شود. اگزما که آسایش زندگی را مختل می کند در ماه های زمستان به دلیل رطوبت کم و سرما بیشتر افزایش می یابد.

اگزما چیست؟

اگزما که نام پزشکی آن «درماتیت» است، یک بیماری پوستی است که پوست را خشک می کند و با خارش و تاول مشخص می شود. اگزما که در جامعه بسیار شایع است و انواع مختلفی دارد به بیش از یک دلیل دیده می شود.

 

چه چیزی باعث اگزما می شود؟

مهم ترین علل اگزما واکنش آلرژیک، خشکی پوست و استرس است. علاوه بر این، استفاده از صابون های نامناسب و تماس با پوست گرد و غبار و برخی مواد شیمیایی موجود در محیط می تواند باعث اگزما شود. با این حال، علت دقیق اگزما به طور کامل شناخته نشده است، و تصور می‌شود که تناسب اندام نیز تأثیر دارد.

 

اگزما در چه کسانی شایع تر است؟

بیشتر در خانم های خانه دار، آرایشگرها، نظافتچی ها و کسانی که پوستشان به دلیل شغلشان در معرض مواد شیمیایی است، دیده می شود.

 

آیا اگزما انواع مختلفی دارد؟

انواع مختلفی از اگزما با دلایل متعدد وجود دارد.

اگزمای آتوپیک: اگزمای آتوپیک که به نام اگزمای نوزاد نیز شناخته می شود، در دوران شیرخوارگی رخ می دهد. از هر ۵ نوزاد یک نفر آتوپیک است. ۵۰ درصد کودکان تا سن ۶ سالگی ناپدید می شوند و ۴۰ درصد از ۵۰ درصد باقی مانده در دوران نوجوانی ناپدید می شوند. در ۱۰ درصد از کودکان، اگزما مادام العمر باقی می ماند. کودکان مبتلا به درماتیت آتوپیک بی قرار و تحریک پذیر هستند زیرا تکرار مکرر خارش کودک را به طور جدی ناآرام می کند. اگزما در ۳ ماه اول پس از تولد در صورت شروع می شود و به بازوها و پاها و کل بدن گسترش می یابد. در قسمت داخلی بازوها و پاها به خصوص در دوران کودکی دیده می شود. در بزرگسالی با بثورات روی دست ها، پلک ها و لاله گوش شروع می شود. با پوسته پوسته شدن، خشکی و خارش آشکارتر می شود.

 

اگزمای استئاتوتیک: اگزمای استئاتوز که در افراد مسن بسیار شایع است، به دلیل کاهش میزان چربی پوست و خشکی پوست در اثر دوش گرفتن مکرر ایجاد می شود. در جلوی پاها، بازوها و کل بدن دیده می شود. پوست ممکن است به مرور زمان ترک بخورد و این حالت با خارش و خشکی همراه است.

 

درماتیت سبورئیک: اگزمای سبورئیک مزمن. در مناطقی که پوست چرب است مانند ابروها، گونه ها، پوست سر، داخل گوش و چین های بینی دیده می شود. اگزمای سبورئیک که در بهار و زمستان تشدید می‌شود، به نام اگزمای گوش نیز شناخته می‌شود. استفاده از داروهایی که سیستم ایمنی و استرس را سرکوب می کنند می تواند باعث اگزمای سبورئیک شود. هنگامی که در دوران کودکی رخ می دهد، می تواند باعث تورم و عفونت در غدد لنفاوی شود. استرس جسمی و روحی مانند همه اگزماها باعث افزایش اگزمای سبورئیک می شود.

 

اگزمای نومولار: اگزمای نومولار که شکل گرد کوچکی است که روی بازوها، پاها و دست ها دیده می شود، در بزرگسالان و افراد مسن دیده می شود. اگزمای نومولار که به مرور زمان مزمن می شود و با به هم پیوستن تاول های کوچک آشکار می شود، به دلیل ایجاد خارش شدید شناخته شده است. این اگزما معمولاً می تواند با عفونت در بدن ایجاد شود. در دوره حاد، سطح پوسته پوسته شدن و قرمزی ممکن است بالا باشد.

 

اگزمای تماسی: اگزمای تماسی که با قرار گرفتن مداوم پوست در معرض برخی مواد شروع می شود و به مرور زمان مزمن می شود، باعث قرمزی و خارش می شود. در نتیجه واکنش پوست به مواد آرایشی، رنگ مو، برخی از عطرها، خالکوبی های موقت و برخی مواد شیمیایی که برای اهداف تمیز کردن استفاده می شود، شروع می شود.

 

اگزمای گرانشی: اگزمای گرانشی که در افراد مسن و کسانی که مجبور به ایستادن طولانی مدت هستند دیده می شود، زمانی رخ می دهد که رگ های واریسی در پاها گردش خون را مختل کنند. هنگامی که خون سیالیت خود را از دست می دهد و در رگ ها تجمع می یابد و فشار آن افزایش می یابد، روی پوست تأثیر منفی می گذارد. اگزمای گرانشی، که با خارش در پاها رخ می دهد. منجر به قرمزی و تاول می شود. به طور کلی در زنانی که به تازگی زایمان کرده اند دیده می شود.

 

علائم اگزما چیست؟

بثورات ظاهری در قسمت های مختلف بدن،

خارش که به دلیل خشکی پوست آشکار می شود،

سفت شدن و ترک خوردن پوست در نتیجه خارش ناحیه به خصوص در شب

تاول های کوچک پر از مایع که به مرور زمان ظاهر می شوند،

اینها بثورات و پوسته هایی هستند که روی پوست شروع می شوند.

 

 

اگزمای دست، پا، ساق پا و پوست سر؛ با علائمی مانند قرمزی، خارش، پوسته پوسته شدن و احساس سوزش بروز می کند. خشکی پوست یکی از اولین علائم است. هر چه ناحیه اگزما بیشتر خارش کند، بدتر می شود. پیاپی علائم به دلیل خاراندن ادامه می یابد و شکایات به دلیل یک چرخه معیوب تجدید می شوند.

 

اگزما چگونه تشخیص داده می شود؟

اول از همه، تشخیص را می توان از طریق معاینه فیزیکی توسط متخصصان پوست انجام داد. آزمایش پچ برای روشن شدن تشخیص انجام می شود. غلظت کم مواد آلرژی زا به پشت بیماران مشکوک اعمال می شود. پاسخ پوست به مواد حساسیت زا که به مدت ۴۸ تا ۷۲ ساعت با پوست در تماس هستند اندازه گیری می شود. در طول آزمایش، فرد مشکوک نباید دوش بگیرد یا فعالیتی انجام دهد که ممکن است باعث تعریق شود. در این مدت از داروهای آلرژی استفاده نمی شود و جواب آزمایش منفی است. در صورت مشاهده قرمزی، تاول و آبیاری در ناحیه مورد آزمایش در پایان این مدت مشخص می شود که ماده مصرفی دارای اثر آلرژیک است.

 

اگزما چگونه درمان می شود؟

هیچ درمان قطعی برای اگزما وجود ندارد. اولین کاری که باید در درمان اگزما انجام داد دوری از عوامل ایجاد کننده این مشکل است. باید مشخص شود که پوست به کدام ماده واکنش نشان می دهد و اولین قدم درمان به سمت منبع برداشته شود. داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی غیر کورتیزونی، پانسمان های تسکین دهنده پوست و پومادهای کورتیکواستروئیدی موضعی در درمان استفاده می شود. صابون‌های خنثی، کرم‌های مانع، مرطوب‌کننده‌ها و شامپوهای اگزما تسکین می‌دهند.

 

آیا درمان گیاهی برای اگزما وجود دارد؟

هیچ درمان گیاهی برای از بین بردن اگزما وجود ندارد. گیاهانی که در طب مکمل استفاده می‌شوند برای اهداف حمایتی به جای حل منشأ مشکل استفاده می‌شوند. قبل از استفاده از گیاهان دارویی خریداری شده از اینترنت و عطاری ها لازم است با پزشک متخصص مشورت کنید. زیرا اگزمای گیاهی به نام فیتودرماتیت نیز مشکل ساز است. با توجه به این مشکل، شکایات افزایش یافته است.

 

برای محافظت از اگزما چه باید کرد؟

محیطی که افراد کاندید اگزما در آن زندگی می کنند باید از رطوبت و دمای کافی برخوردار باشد.

محیط ها باید مرتباً تهویه شوند.

تناوب دوش گرفتن باید متناسب با فصل تنظیم شود و استحمام روزانه انجام نشود. اسکراب ها و دستمال های شستشو که باعث تحریک پوست می شوند نباید در حمام استفاده شوند. آب قطعا نباید خیلی داغ باشد. بعد از حمام باید تمام بدن را با یک مرطوب کننده مناسب مرطوب کرد.

از صابون های خنثی باید در حمام و شستشوی روزانه دست و صورت استفاده شود.

غذاهایی که از سیستم ایمنی حمایت می کنند باید مصرف شوند و ورزش منظم انجام شود.

اگر باید از آلرژنی که باعث اگزما می‌شود استفاده شود، دستکش‌هایی که از تماس آن جلوگیری می‌کنند ترجیح داده شود.

وسایلی مانند فرش و پتو که حاوی گرد و غبار هستند نباید در ساعات خواب در اتاق خواب نگهداری شوند.

روزانه باید مقدار کافی آب مصرف شود.

 

سوالات متداول

علل اگزما چه می تواند باشد؟

منبع اگزما ممکن است سبک زندگی، علل ژنتیکی و استرس باشد. علت اگزما بسته به نوع آن متفاوت است. آب، صابون، مواد شوینده، سایر مواد شیمیایی مورد استفاده و محیط های گرد و غبار می توانند باعث اگزما شوند.

 

چرا اگزما ابتدا روی دست ها شروع می شود؟

در مورد اگزما به علت آلرژی، نقطه شروع تماس بدن شما با ماده حساسیت زا، دست است. تا زمانی که تماس ادامه داشته باشد، اگزما روی دست ها از بین نمی رود.

 

چگونه خارش اگزما را تسکین دهیم؟

خاراندن ناحیه ای که با قرمزی شروع می شود می تواند باعث خونریزی، التهاب و درد شود. خارش و سایر شکایات با درمان توسط پزشک متخصص کاهش می یابد.

 

آیا اگزما و پسوریازیس شبیه هم هستند؟

اگزما و پسوریازیس اغلب به دلیل تحریک پوست اشتباه گرفته می شوند. این دو مشکل که علائم آنها مشابه است، باید قبل از شروع مرحله درمان به درستی تشخیص داده شوند. ممکن است در پسوریازیس مانند اگزما خارش وجود داشته باشد، اما خفیف‌تر است و در ابتدا آبیاری دیده نمی‌شود.

 

آیا اگزما مسری است؟

قطعا اگزما یک بیماری مسری نیست.

 

آیا اگزما در پوست سر دیده می شود؟

اگزما روی پوست سر دیده می شود. ممکن است پوسته پوسته شدن و پوسته پوسته شدن روی پوست وجود داشته باشد و به دلیل خراشیدگی زخم ظاهر شود. این مشکل که در ماه های تابستان کاهش می یابد، ممکن است در زمستان بدتر شود.

بیشتربدانید:استخدام نیروی مراقبتی–اعزام پرستار برای مراقبت از بیمار–اعزام پرستار کودک–نگهداری سالمند و کودک–خدمات پرستاری در منزل تهران

آیا ماسک ها اگزما را افزایش می دهند؟

ماسک‌ها که به دلیل همه‌گیری ویروس کرونا بخشی ضروری از زندگی هستند، می‌توانند اگزما را تشدید کنند. استفاده مداوم از ماسک و عدم استفاده از ماسک مناسب تعادل رطوبت و دما را به هم می زند و اگزما را در ناحیه صورت افزایش می دهد.